Zaterdag 27 juli wordt er weer oud papier gereden, dit maal ook in de buiten gebieden. Zorgt u, dat het op tijd bij de weg staat? 09:00 uur.
Nog even ter herinnering: in de maand augustus wordt er GEEN oud papier gereden.
Hartelijk dank!
Met vriendelijke groet,
Lena Cruiming
OnderWeg jaargang 5 nummer 13
Deze editie van Onderweg gaat met het thema ‘profetie vandaag’ in op de vragen ‘Wat is profetie nu eigenlijk?’ En wat is de betekenis van profetie vandaag?
Het themadeel begint met een beschouwing van Karel Smouter over de plaats van profetie in de Bijbel. De rol van profetie is in de loop der tijd verschoven van de prediking naar het horen van Gods stem. Deze verschuiving wordt door de een met enthousiasme omarmd, maar een ander heeft daar om verschillende redenen juist grote reserves bij. Dit artikel verkent de plaats van profetie in de Bijbel.
Het hierop volgende artikel is een interview met Hans Burger. Het antwoord op de vraag wat profetie is, hangt af van je zoekmodel. De vragen die hieruit voortkomen zijn: Bestaat profetie vandaag de dag nog? Heeft profetie na de afsluiting van de canon een andere invulling gekregen? Hans Burger: ‘Christus is het definitieve Woord van God, maar de concretisering ervan op elk mensenleven kan bij elk mens plaatsvinden.’
In de reportage komen Ron Becker, Jacolien van de Linde, Egbert Brink en Hans Maat aan het woord. Zij laten ieder hun stem horen over wat profetie vandaag betekent.
Dit nummer van OnderWeg sluit af met het opinieartikel van Dorina Nauta over ecolologie als prioriteit in je agenda. Klimaatverandering lijkt een van de grootste problemen van dit moment. Ook binnen de christelijke context is er aandacht voor dit thema, maar volgens Dorina nog lang niet voldoende. Ze sluit het artikel af met een aantal tips om een groene kerk te kunnen zijn. Ze stelt de indringende vraag: ‘Stel dat alle christenen in beweging komen, keert dan het tij?’
Ga naar onderwegonline.nl/gratis voor een gratis en vrijblijvend proefabonnement.
Nieuwe zendingsstrategie voor de Kaap: Toerusting en begeleiding van ‘lerende ouderlingen’
Vanaf dit moment wordt er een nieuwe zendingsstrategie gevolgd in de Kaap, nl. de opleiding en toerusting van broeders, ‘lerende ouderlingen’, om in de erediensten te kunnen voorgaan.
De reden voor deze werkwijze is dat de gemeenten op het zendingsveld, na instituering, geen voltijdse, academisch opgeleide predikant zullen kunnen onderhouden. Verder wordt verwacht dat de ondersteuning door donateurs niet zal toenemen, maar juist in de komende jaren zal afnemen. Dit wordt niet als een negatieve ontwikkeling gezien, maar veel eerder als een positieve! Dit zal de ‘zelfstandigheid’ en het ‘eigenaarschap’ van de gemeenten bevorderen. Het is heel mooi dat de voortgang van de evangelieverkondiging zo uit de eigen gelederen mag komen.
Op woensdag 1 mei kwamen we dan een eerste keer samen met 9 broeders (6 uit Bellville, 1 uit Belhar, 1 uit Wesbank, en 1 uit Fisantekraal – intussen is er nog 1 broeder uit Leiden bijgekomen) in de VGK van Wesbank. Dit was een bijeenkomst waar we met elkaar konden kennismaken en konden praten over de verwachtingen van de broeders. We spraken over de opleiding en de toerusting, het aspect van het ambt en de ethiek van het werk, over goede onderlinge communicatie en een huiswerkopdracht (hoofstuk 1 uit ‘Growing in the gospel’ van Prof. Jason van Vliet).
Op dinsdag 28 mei kwamen we weer bij elkaar om de huiswerkopdracht samen te bespreken. De volgende bijeenkomst is afgesproken op DV donderdag 20 juni waarin we dan de hoofdstukken 2&3 van het boek zullen behandelen. De (opgewonden!) broeders komen intussen in kleine groepjes bij elkaar om de huiswerkopdrachten samen te doen.
Intussen konden we op zaterdag 1 Juni onze werkzaamheden hier in de Kaap op een gezamenlijke conferentie met onze broeders in Gauteng delen. Die zaterdag en ook de zondag is bij twee gemeenten, de VGK Johannesburg en de VGK Maranatha, voorlichting over de nieuwe zendingsmethodiek in die Kaap gegeven.
Dankpunten:
Wilt u samen met ons onze God en Hemelse Vader danken dat Hij de zending in de Kaap zo geleid heeft om de ‘lerende ouderling’ te gaan gebruiken.
Voorbede punten:
Wilt u ook om de zegen van de Here blijven bidden voor de opleiding en toerusting van de ‘lerende ouderlingen’; voor de broeders die de toerusting volgen, de zendelingen en de GSK. En dat de Here nog meer arbeiders zal geven om de oogst in te zamelen.
OnderWeg jaargang 5 nummer 12
Er zijn in de loop van de Nederlandse kerkgeschiedenis veel kerkscheuringen geweest. Deze waren er helaas meer dan kerkfusies. In 1892 was er echter zo’n fusie tussen twee uit de hervormde kerk afgescheiden kerkgenootschappen: de Afgescheidenen (uit 1834) en de Dolerenden (uit 1886). Sjoerd Wielenga schrijft over zijn betovergrootvader die tijdens een gezamenlijk synode de hartstochtelijke oproep deed ‘om Jezus de eerste en de hoogste plaats in ons midden te geven’. Deze oproep voor de nieuwe kerk van 1892 is nog even actueel voor de straks weer herenigde NGK en GKv. Het kerkelijk landschap is veranderd en christenen hebben elkaar in het geseculariseerde land meer dan ooit nodig. Ondanks het verschil in geloofsbeleving van een 19de eeuwse christen ten opzichte van een geloofsgenoot in de 21ste eeuw spreken verschillende deelnemers in het OnderWeg-onderzoek de oproep van Douwe Wielenga volmondig na.
Dit nummer van OnderWeg heeft als thema ‘millennials en de fusiekerk’. OnderWeg peilde online de mening van leden tussen de 20 en 35 jaar (‘millennials’) uit de Nederlandse Gereformeerde Kerken (NGK) en Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) over de naderende kerkfusie van 2023. Ruim driehonderd mensen namen de tijd om hierover hun mening te geven. Millennials van de NGK en GKv vertellen in een gesprek met de regiegroep eenwording NGK GKv over wat het kerklidmaatschap voor hen betekent.
Jannet de Jong en Jaco Weij beantwoorden de wezenlijke vraag over de herinrichting van het gezamenlijke huis van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) en de Nederlandse Gereformeerde kerken. Zij vertegenwoordigen de ‘millennials’ die zich thuis voelen in de kerk zoals die nu is en kritisch willen kijken naar die kerk met het oog op de toekomst.
Ga naar onderwegonline.nl/gratis voor een gratis en vrijblijvend proefabonnement.
Vorig najaar arriveerden ze in INLIA’s TussenVoorziening in Eelde; de Syrische Aïsha en Ibrahim met hun 4 kinderen. De jongste twee raakten in de oorlog ernstig verbrand. Het gezin woont nu in Leek.
Een bredere glimlach is niet mogelijk. Ibrahim glimlacht van oor tot oor en gooit de voordeur wijd open. “Kom binnen!” Hij is blij ons in zijn woning te kunnen ontvangen. “We kennen alle buren”, vertelt hij enthousiast, “We hebben ze allemaal te eten uitgenodigd.”
Hij geniet er zichtbaar van om nu echt in Nederland te wónen. Een eigen plek, een huis met voor- en achtertuin. Die achtertuin is een complete moestuin. De plantjes staan er fier bij.
Centraal in de huiskamer prijkt een foto van het gezin in de TuVo. Dochter Layla maakt een hartje met haar handen.
Het hele gezin gaat naar school; de kinderen naar de basisschool, de ouders naar inburgeringslessen. Ibrahim vliegt door de lesstof heen. Over het A1-studieboek deed hij slechts twee maanden. En hij is vast van plan het theorie-examen dat hij binnenkort voor zijn rijbewijs moet halen, in het Nederlands te doen.
Hij wil buschauffeur worden namelijk, en: “Dan moet je mensen kunnen helpen, dus moet je goed met ze kunnen praten.” Zes uur per dag studeert hij. Het hele gezin werkt keihard aan de taal. Als de kinderen thuis komen uit school – op de fiets natuurlijk – doen ze taalwedstrijdjes met z’n allen. Woorden opschrijven waarvan je denkt dat de rest ze nog niet kent, bijvoorbeeld. ‘De muis’, ‘het doelpunt’, ‘de zomer’.
De kinderen zitten op een fijne school, vindt het ouderpaar. Ibrahim kijkt wel eens stiekem vanaf een afstandje toe, om te zien hoe het met ze gaat. Of ze leuk spelen met de andere kinderen. De jongste speelt met heel veel jongens en meisjes. “Zo fijn om te zien.”
Ik denk terug aan wat hij eerder vertelde; over hoe dit zoontje en dochtertje Layla in brand stonden na een raketinslag. Hoe hij hen keer op keer in een vat water moest onderdompelen om het vuur te doven. Beiden verminkt van boven tot onder. Wat zal je dan inderdaad blij zijn als je je kind weer ziet spelen.
Ook Layla gaat het goed. Ze doen alles om ervoor te zorgen dat ze zich niet minder voelt dan andere meisjes. Het werkt. Onlangs wilde ze oorbellen. Maar dat kan pas als beide oren geopereerd zijn. In juli is het rechteroor aan de beurt. “Daarna krijg je de mooiste oorbellen van het land”, heeft Ibrahim haar beloofd. Verminkt en operaties ondergaan: dat valt niet mee voor een meisje van 9 jaar. Of voor de ouders.
“Iedereen heeft obstakels in het leven, het gaat erom die problemen op te lossen”, zegt Ibrahim, “Aïsha en ik proberen samen altijd een wijze oplossing te vinden.” Aïsha glimlacht naar haar man, dat heeft hij weer mooi gezegd. Op de achtergrond spelen de kinderen. Domweg gelukkig in een Leekster straat.