‘Samen met alle heiligen Gods heil doorgronden’

In de komende maanden komen afgevaardigden uit de kerken regelmatig bij elkaar om samen door te praten over wat er op landelijk niveau speelt in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Dat gebeurt op de zogenaamde ‘Synode van Goes’, genoemd naar de kerk die de vergadering officieel samenroept. Deputaatschappen (commissies) die door de vorige synode (landelijke vergadering van kerken) zijn ingesteld, zullen rapporteren over de voortgang van hun werk en adviseren over eventuele voortzetting ervan. De synode zal zich ook opnieuw buigen over ingrijpende besluiten die eerder genomen zijn – denk aan het besluit om ruimte te geven aan vrouwelijke ambtsdragers en om toe te werken naar hereniging met de Nederlands Gereformeerde Kerken.

Op 16 november jl. is de synode van start gegaan. Ds. Melle Oosterhuis heeft in de bidstond die voorafging aan de officiële opening benadrukt dat we elkaar als gelovigen, verschillend als we zijn, nodig hebben om Gods heil te doorgronden. De band van de liefde, gevoed door de Geest, bindt ons samen.

Wat zich op de synode afspeelt en besluiten die er genomen worden, hebben, misschien wel zonder dat u er heel erg bij stilstaat, betrekking op wat er in uw eigen kerk gebeurt, juist omdat we samen met alle heiligen kerk van Christus zijn. Graag houden we u daarom op de hoogte van het reilen en zeilen van de synode. Op internet en via social media kunt u volgen wat er op de synode gebeurt. Er zijn drie kanalen: de speciale synodewebsite www.lv-gs-2020.nl, het Twitteraccount @synodegkv en de Facebookgroep Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Binnenkort verschijnt er een digitale folder waarin een aantal onderwerpen die op de agenda van de synode staan nader worden toegelicht. Verder zullen we u via uw kerkblad regelmatig informeren over wat er op de synode is gebeurd.

Namens het moderamen (bestuur) van de synode,
Heleen Sytsma-van Loo, communicatieadviseur.

OLDEHOVE ZINGT

Voor de 8^ste keer gaan we weer een avond “Oldehove zingt” organiseren. De volgende zangavond houden we op zondagavond 22 december 2019. Tijdens deze avond is het thema “kerst”.

We zingen liederen met mooie teksten en op misschien wel verrassende en bekende melodieën. Het belooft een mooie avond te worden. Iedereen is dan ook van harte welkom om samen met elkaar te zingen tot de eer van onze Heer!

De zangavond begint om 19.00 uur in kerkgebouw De Zaaier aan de Julianastraat 25 te Oldehove.

Wees welkom!
Na afloop is er koffie/thee!

“Ik ben heel trots op wat we doen”, zegt verpleegkundige Alfa de Bruijn, “We laten mensen niet op straat staan, we blijven hen de hand reiken, ook als het heel moeilijk is en alles tegenzit. We geven niet op. Nooit.” Ze knikt erbij. Zo is het.

De Bruijn, pardon: Alfa (“de achternaam gebruiken is te afstandelijk, hoor”) werkt nu ruim een jaar bij INLIA. Ze is nog steeds dolblij dat ze die stap heeft gezet. Al loopt ze zich de benen onder het lijf vandaan. Want Alfa was tot nu toe de enige verpleegkundige bij INLIA-projecten en had dus drie locaties onder zich: de BBB+ in Emmen, de LVV in Groningen (voorheen ook BBB+) en de TussenVoorziening in Eelde. Om en nabij zo’n 400 mensen. Best druk, in je eentje.

“Maar de manier waarop we hier met de mensen omgaan, maakt het veel makkelijker om je werk te doen”, vertelt ze, “Je staat dicht bij mensen, geeft hen het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Je werkt met ze samen. Dat is al winst. Belangrijker nog: mensen worden door de aanpak hier geactiveerd. En dat scheelt de wereld. Ook voor hun gezondheid.”

Ze haalt onderzoek aan van Kees Laban, de internationaal toonaangevende psychiater en tropenarts die vorig jaar overleed. Laban toonde aan dat de omstandigheden en regels in azc’s de gezondheid van asielzoekers ondermijnen: de gedwongen passiviteit, het gebrek aan controle over hun situatie en de jarenlange onzekerheid maken mensen letterlijk ziek.

Alfa weet er alles van, want ze werkte voorheen zelf in een azc. “Mensen mogen niks en kunnen alleen maar piekeren. Dat is heel slecht voor hun gezondheid. Daarbij komt dat ze afstandelijk benaderd worden. Alsof je uit moest gaan van slechte wil. Dat helpt ook niet.” Ze kan zich opwinden over de kortzichtige benadering van vluchtelingen.

“We maken mensen ziek, dat snap ik niet”

“Er is geen visie op omgaan met asielzoekers en al helemaal niet op omgaan met ongedocumenteerden. Er is alleen het idee ‘we laten mensen zich onwelkom voelen en dan gaan ze misschien wel weg’. Maar dat kunnen ze niet, ze worden alleen maar ziek. We máken mensen daarmee ziek, dat snap ik niet. Het is dom. Als je als overheid wil dat mensen perspectief vinden om te vertrekken, dan moet je ze niet ziek maken. Zelfs enkel uit economisch oogpunt bekeken, wordt de samenleving daar niet beter van.”

INLIA heeft in de opvang van de ongedocumenteerden een totaal andere aanpak. Gasten worden vanaf binnenkomst positief benaderd en geactiveerd. Ze krijgen respect, vertrouwen en delen de verantwoordelijkheid voor de opvang met de medewerkers. Dat betekent veel voor de mensen. “Je ziet dat het goed doet. En dat het werkt.” Toch heeft ook INLIA te maken met obstakels die in de weg staan van goede gezondheidszorg.

Om te beginnen komen de gasten over het algemeen binnen zonder medisch dossier. Ze zijn op straat gezet en weten niet hoe ze medicatie of zorg kunnen krijgen. Diabetici in een rolstoel, mensen met hartklachten. Gewoon op straat. Zonder medicatie. Die mensen weten vaak zelf bitter weinig over hun medische staat en behoeften. Aan Alfa de taak om het uit te vogelen, overigens zonder dat INLIA aanspraak kan maken op tolken-vergoeding. Ga er maar aan staan.

Daarbij komt: de gasten in de opvang zijn onverzekerd en ook onverzekerbaar. Dat maakt dat vergoedingen voor behandelingen in het ziekenhuis of elders een bureaucratische worsteling zijn.  Het is Alfa een doorn in het oog. “Soms duurt het maanden voordat toegang tot zorg geregeld is.” Nog zoiets dat energie vreet: sommige zorgverleners denken dat ze niet mógen helpen. Of de keren dat de geestelijke gezondheidszorg geen aanknopingspunt ziet om een patiënt te behandelen omdat diens situatie niet stabiel is. “Dat is echt frustrerend.”

Begrijp haar niet verkeerd: de instanties en mensen waarmee INLIA samenwerkt zijn fantastisch. Die doen hun uiterste best. “Soms duurt het maanden voordat zo’n arts wordt uitbetaald, maar werkt die wel gewoon door.” Ze hoopt dat de LVV leidt tot verbetering van procedures en toegang, nu dat een pilot is die door de regering is geïnitieerd.

De regering wil hiermee ‘duurzame oplossingen’ bewerkstelligen voor de doelgroep; dat mensen erin slagen terug te keren naar hun eigen land, zich legaal vestigen in een ander land of een verblijfsvergunning krijgen in Nederland. “De regels werken ons nu nog tegen. Maar ik hoop dat ze in Den Haag snappen dat duurzame oplossingen er alleen komen met fatsoenlijke toegang tot gezondheidszorg.” Dat is een kwestie van afwachten, maar zoals Alfa al zei: “We geven niet op. Nooit.”