Maand: mei 2020

Vooraf:

Psalm 87:     https://www.youtube.com/watch?v=BgJlCqyqyN8

votum groet

Kijkdoos

Nu bidden wij met ootmoed en ontzag

Gebed

Groeten uit de gemeente     https://youtu.be/4Nkw7FDpYH0

Overdenking

We geven het licht door   https://vimeo.com/user21828330/review/420703183/188ff131d7

Samen in de naam van Jezus

gebed

Wat de toekomst brenge moge

Zegen

U geeft rust (door alles heen)  https://www.youtube.com/watch?v=HEqe9KUPKK0

 

We vieren Pinksteren vandaag. Oogstfeest. Vijftig dagen geleden vierden we het begin van de oogst. Nu na zeven weken van zeven dagen vieren we dat de oogst is binnengehaald. Vijftig dagen geleden ging het om de eersteling. Nu gaat het om de overvloed. Vijftig dagen geleden vierden we Pesach: het herinnert aan de verkregen vrijheid. God bevrijdde zijn volk uit Egypte. Hij verloste het van slavernij. En op dat feest stond Jezus uit de dood weer op. Daarvoor was Hij gekruisigd. Gestorven en in een graf gelegd. Met Pesach vieren we de overwinning op de dood. Jezus is de eersteling, die uit de dood is opgestaan. Toen het volk bevrijd was, begon het aan de reis door de woestijn. En na vijftig dagen stond het bij de berg. Een berg gehuld in vuur en wind. En God sprak. Hij sprak al de woorden, die nodig zijn om het volk bij de verkregen vrijheid te bewaren. God bevrijdde en Hij gaf.

Vijftig dagen na het feest van de bevrijding is het nu het feest om ons bij die vrijheid te bewaren. God laat ons niet alleen. Hij stort zijn Geest over ons uit. Om ons bij te staan, om ons de weg te wijzen, om ons te inspireren, om te zuchten, om ons te troosten, om ons woorden te geven, zodat wij kunnen spreken. Zijn tekens zijn vuur en wind. Adem. Van levensbelang. Je kunt geen dag zonder. En vuur. Dat je verwarmt, dat veiligheid betekent. Vuur dat zuivert.

Het is mogelijk om met je adem een kaarsje uit te blazen. Maar het is onmogelijk om met je adem een vuur te doven. Als de wind het vuur aanwakkert, wordt het alleen maar groter. Vuur kan lang ondergronds blijven branden. Maar het wil weer naar de oppervlakte.

Wij hebben de Geest gekregen om getuigen te zijn. Om woorden te geven aan vrijheid. Gekregen vrijheid. Begrensde vrijheid. Want ons leven is niet van onszelf. Wij leven in afhankelijkheid van God.

 

Onze hulp is in de naam van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft.

Genade en vrede van God, Onze Vader door onze Heer Jezus Christus.

 

We vieren vandaag feest. En bij feest passen slingers en ballonnen. Vorige week ging het daar al over. En er moesten dus slingers komen voor de kijkdoos.

En deze week gaat het over de Geest. De Geest die ervoor zorgde, dat gewone mannen door iedereen in hun eigen taal te verstaan waren. De Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan. Daarom komt er deze zondag naast de slingers ook een tong van vuur erbij. En je moet er God in een andere taal op schrijven.

En dan is de kijkdoos af. We hebben een hele reis gemaakt. Van Pasen tot Pinksteren. Elke week kwam er iets bij. En nu is het klaar.

Nu bidden wij met ootmoed en ontzag

Gebed

Groeten uit de gemeente

Lezen Handelingen 2: 1-13

Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven. In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring omdat ieder de apostelen en de andere leerlingen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: ‘Het zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken? Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen? Parten, Meden en Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de omgeving van Cyrene in Libië, en ook Joden uit Rome die zich hier gevestigd hebben, Joden en proselieten, mensen uit Kreta en Arabië – wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’ Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn.’

We geven het licht door

Want de Geest doorbreekt de grenzen, die door mensen zijn gemaakt. De Geest breekt muren af. En het doel is dan om mensen bij Jezus te brengen. Hij trekt mensen aan. Dat zie je die eerste Pinksterdag al gebeuren. De mensen komen af op het geluid van de wind, en ze zien de tongen van vuur. Als ze willen weten wat er hier aan de hand is, dan geef het Petrus de gelegenheid om over Jezus te vertellen. Jezus is de Redder van de mensen. En de vraag is dan: wat moeten wij doen? En het antwoord is: keer je naar God. Laat je huidige leven achter je. Laat je redden door Jezus. Laat je dopen in zijn Naam. Dan zullen je zonden je vergeven worden. En krijg ook jij de Heilige Geest.

Dat is Pinksteren: heel de wereld moet horen van Jezus. Met de oproep om Hem te volgen. En zo de Geest te ontvangen. En vertel dan zelf over Jezus. Over de gekregen vrijheid. Over de hulp van de Geest. Waarom je blij bent met een God die zo overvloedig geeft.

Zo brengt de Geest ons samen in de naam van Jezus.

Komende zondag is het Pinksteren. We vieren het feest van de uitstorting van de Heilige Geest.

God laat ons niet alleen, Hij geeft zijn Geest om in ons hart te wonen. Pinksteren is een oud oogstfeest. Jezus zei zelf al, dat de velden wit waren om te oogsten. Het Goede Nieuws moet verspreid en door het werk van de Geest komen mensen tot geloof. En dat begint bij Pinksteren. De leerlingen moesten wachten tot de Geest zou komen. Daarna moesten ze de wereld in. Alle volken over heel de aarde moeten horen, wie Jezus is en wat Hij heeft gedaan.

We beginnen met Psalm 87: al de volken die in Israël worden ingelijfd. Verder zal er worden gespeeld: nu bidden wij met ootmoed en ontzag (Het “oude” Liedboek gez. 95) en Wat de toekomst brenge moge (“Nieuwe Liedboek gez. 913). En er is een opname van: samen in de naam van Jezus (Gkv 06 gez 167)

We hebben het licht gekregen, niet om voor onszelf te houden. Maar om het op onze beurt weer door te geven.

HJJP

Pinksteren

 

 

 

Voor de overdenking:

Psalm 71: https://www.youtube.com/watch?v=l5rNEX05sOM

votum groet
kijkdoos
gebed

Groeten uit de gemeente: https://www.youtube.com/watch?v=q6I_uI7FWLs&feature=youtu.be

Psalmen voor nu 126: https://www.youtube.com/watch?v=EUHrhGSQV9g

overdenking

Opwekking 553: Laat het feest zijn in de huizen https://www.youtube.com/watch?v=SdIJLZZ8iYA

Gebed
Zegen

De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren heet Wezenzondag. De Heer is naar de hemel gegaan. En de Geest is nog niet uitgestort. Eén zondag waarop we alleen zijn. Op onszelf aangewezen, zo lijkt het. Wezen, kinderen zonder ouders. Een zondag om even na te denken. Tot jezelf te komen. God vond jezelf zoveel waard, dat Hij zijn Zoon voor jou naar deze aarde stuurde. En toen de Zoon weer naar huis ging, liet God ons niet alleen. De Geest wordt op mensen uitgestort. Zodat ieder een profeet, priester en koning is. Dat was de verzuchting van Mozes: legde de Heer zijn Geest maar op heel het volk. Dat iedereen een profeet was. En met Pinksteren is het zover.

De Geest komt en brengt zijn gaven mee. Daaronder bevindt zich vreugde en zelfbeheersing. Daarover gaat het vandaag. Over die vreemde combinatie van jezelf beheersen en tegelijk vol vreugde zijn.

Ik houd wel van een feestje. Vooral als het door een ander georganiseerd is. Niet om in het middelpunt te staan. Wel aan de zijkant. Wat drinken en eten, praten en lachen. Soms wat gek doen. Op zich is er niet veel voor nodig om vrolijk te zijn. Een goed humeur, als je buiten bent, aardig weer. En je kunt zo een dansje doen. Even alles om je heen vergeten. Onbezorgd zijn, onbelast.

Feestjes: als je jarig bent. Je viert dat er weer een jaar voorbij is. Een jaar ouder geworden. Een dag van bezoek, van cadeaus. Met slingers en ballonnen. Gebak. Of als je trouwt. Kan je die dag nog herinneren. Je mooiste kleren aan. De mensen om je heen, van wie je houdt. Zoveel jaren aan het werk. Een mijlpaal die je hebt bereikt: reden voor een feestje. Een klassenfeestje, je bent geslaagd voor je opleiding, je hebt een diploma gehaald: reden voor een feest.

Probeer in deze tijd maar eens een feestje te vieren. Dat is niet leuk. Een verjaardag met al die kaarten is nog zo leuk, maar je mist het spontane bezoek. Je viert een huwelijksdag met je gezin, maar dat is het dan, en je kunt samen langs alle plekken, die belangrijk zijn. Dat is leuk en geeft plezier. Maar je mist het delen, het delen met elkaar.

Er stonden een aantal huwelijken in mijn agenda: afgezegd. We trouwen wel voor de wet, maar het feest geven we later. Als iedereen er ongestoord bij kan zijn. Als het echt feest kan zijn.

Je leert blij te zijn met het kleine. Ik hoop dat je nog vrolijk kunt zijn met elkaar. Vrolijk in kleine kring. Dat er nog vreugde is.

Waar ben jij in deze tijd blij mee?

Hoe vier jij het liefst een feest?

L: Exodus 23: 10-17

Zes jaar achtereen mag je je land inzaaien en de oogst binnenhalen. Maar het zevende jaar moet je het land braak laten liggen en het met rust laten, dan kunnen de armen onder jullie ervan eten; wat zij nog overlaten is voor de dieren van het veld. Met je wijngaard en je olijfgaard moet je hetzelfde doen. Zes dagen lang mag je werken, maar op de zevende dag moet je rust houden; dan kunnen ook je rund en je ezel uitrusten en kunnen je slaven en de vreemdelingen die voor je werken op adem komen. Houd je verre van alles waarvoor ik jullie heb gewaarschuwd. Roep geen andere goden aan, laat hun naam niet over je lippen komen. Driemaal per jaar moeten jullie ter ere van mij feestvieren. In de maand abib, de maand waarin jullie uit Egypte weggetrokken zijn, moet je op de daarvoor vastgestelde dagen het feest van het Ongedesemde brood vieren. Eet dan zeven dagen lang ongedesemd brood, zoals ik je heb opgedragen. Niemand mag dan met lege handen voor mij verschijnen. Verder moeten jullie het Oogstfeest vieren, het feest van de eerste opbrengst van wat je op de akker gezaaid hebt, en tot slot, wanneer aan het eind van het jaar de hele oogst is binnengehaald, het Inzamelingsfeest. Driemaal per jaar dus moeten alle mannen voor de Machtige, de HEER, verschijnen.

 

God organiseert feesten. Jezus gaat naar veel van deze feesten toe. Ik kan me niet herinneren, dat Jezus zelf een feest geeft, wel dat Hij op feesten aanwezig is. Vreugde past wel bij God en bij Jezus.

God organiseert drie feesten: Pesach, wekenfeest en loofhutten. Feest van bevrijding, feest van het begin van de oogst en inzamelingsfeest, als de oogst in binnengehaald. Drie feesten, die uitbundig gevierd moeten worden.

Het zijn feesten van het volk en voor het volk. Maar ook feesten voor God. Het volk moet voor God verschijnen bij het heiligdom. Dankbaar voor de vrijheid, dankbaar voor wat God geeft en gegeven heeft. Dankbaar voor Gods bescherming. Het volk viert het leven. En daar hoort bij dat God het leven, het goede leven beschermd. Daar horen zijn woorden voor het leven bij: heb God lief met alles wat in je is en je naaste als jezelf.

Wij kennen het feest van de geboorte van Gods Zoon, de opstanding en de uitstorting van de Geest. Kerst, Pasen en Pinksteren. Dat zijn de feesten die wij vieren. Die we uitbundig kunnen vieren. Blij met wat God geeft: leven, vrijheid, bescherming. Enthousiasme. Begeesterd zijn. Vol vreugde om wat God geeft.

En soms heb ik daar mijn vragen bij. Of we die vreugde, die geestelijke vreugde nog kennen. Die vreugde van een David, die aan niets dacht, dan voor God te dansen. En wat de mensen er ook van dachten, het maakte hem niet uit. Hij danste voor God!

Vreugde is ook iets van samen. Iets wat je deelt. Ik kan wel alleen dansen bij het zien van een mooie libel, een prachtige vogel, een schitterende vlinder. Maar je wilt het moment delen. Vertellen. Verhalen vertellen. Vreugde is van samen. Juist dat wat we missen in deze tijd.

Nu kan jezelf in vreugde helemaal laten gaan. Maar bij deze feesten geeft God ook een regel voor zelfbeheersing. De schepping moet je niet helemaal uitputten. Het is niet alleen maar aan jezelf denken en er dan uithalen wat erin zit. Je moet ook durven leven van wat God geeft. God gaf het sabbatsjaar. Een jaar lang uitrusten.

Volgens mij zijn er velen al zat van. Niets kunnen doen. De horeca die dicht is, ze willen open. Gyms die gesloten blijven, ze willen open. Het is hun brood. Wie kijkt er naar hen om, als er geen geld binnen komt? Wie zorgt er dan dat zij kunnen leven? God had daar regels voor: je deed het samen. Schulden werden kwijtgescholden. En je leefde van wat het land opbracht.

Het is de vraag, of het werkelijk zo gewerkt heeft. Kunnen we ons zo beperken. Onszelf beheersen. Maar aan de andere kant: laat deze tijd ook niet zien, wat er gebeurt, als wij de aarde uitputten