Maand: augustus 2020

Datum:

Overdenking zondag 30 augustus

Votum en groet
Psalm 105
Gebed
I will be there (Ik zal er zijn)
Matt. 17: 14-21
Overdenking
Psalm 27     https://www.youtube.com/watch?v=RRFgtwQP8Qk
Gebed
Wat de toekomst brengen moge     https://www.youtube.com/watch?v=DYlE4ld4Dw4
Zegen

Een goede zwemmer ging op een dag de zee in. Er stond een mooie branding. Schuimend klapten de golven om. En de zwemmer genoot. Met een voldaan gevoel stapte hij uit zee. De volgende dag was hij vroeg opgestaan. Hij wilde opnieuw zwemmen. Met een wild geraas sloegen de golven stuk op het strand. Net als gisteren dacht hij. Hij liep de zee in en wilde zwemmen. Maar dit keer ging het mis. In plaats van terug naar het strand, werd hij steeds verder de zee in getrokken. Hij moest gered worden door de strandwacht. Hij snapte er niets van. Gisteren zag het er precies hetzelfde uit. Maar het voelde zo anders. Gisteren zwom hij. Vandaag moest hij gered worden. Het leek wel hetzelfde, maar het was niet hetzelfde. De onderstroom stond anders, zo leerde hij.

De leerlingen van Jezus hebben boze geesten verdreven. Ze hebben mensen genezen. Dat hoorde bij de verkondiging. Bij het nieuws van het evangelie. Daar waar de hemel de aarde raakt. Ze waren er door Jezus op uitgestuurd om in zijn naam te genezen. Zonder dat Hij er zelf bij was. En dus het leek precies hetzelfde. Een afwezige leraar, maar leerlingen kunnen toch ook genezen.

Jezus is de berg opgegaan. Drie discipelen weten dat op dat moment de hemel de aarde raakt. Daar boven op de berg zijn zij er getuige van. Jezus aangewezen als de grote opvolger van Mozes en Elia. Jezus aangewezen als Gods eigen Zoon. Hij die uit de hemel op de aarde kwam. Om te genezen. Om te vernieuwen. Om te vergeven. Boven op de berg schijnt het hemels licht. Beneden is het aardedonker. Het moet van boven komen.

Negen leerlingen zijn achter gebleven. En als Jezus met zijn drie discipelen terugkomt, blijkt dat de negen een probleem hebben. Een vader komt naar Jezus toe: uw leerlingen kunnen mijn zoon niet genezen. Dat Jezus er zelf niet is, dat kan het probleem niet zijn. Maar wat dan wel? Jezus wijst op hun ongeloof. Het is niet het ongeloof van de vader. Het is ook niet het ongeloof van het volk. Dat ongeloof bij het volk is Jezus wel tegengekomen. Maar daar heeft hij het nu niet over. Nee, het gaat om het ongeloof van zijn eigen leerlingen. Ze zijn zo lang in zijn nabijheid geweest en ze dachten het in eigen kracht te kunnen. Maar zo werkt het niet. Ze wilden het zelf doen en vergaten daarbij, dat ze van God en Jezus afhankelijk zijn. De omstandigheden leken hetzelfde, maar de stroming was even anders.

Zo dicht bij Jezus en toch: ongeloof. Het liegt er niet om. En blijkbaar kan het de besten overkomen. Als het hen kan overkomen, dan mij ook toch? Zij stonden er met hun neus bovenop. Wij leven al twee eeuwen verder. Wij moeten het hebben van de bijbel, van lezen, van horen.

Het is een steeds repeterende breuk: iets dat steeds weer opnieuw de kop opsteekt. Er met je neus op staan, en toch niet geloven. Er zijn zoveel voorbeelden. Via de profeet Jeremia klaagt God zelf erover. God zegt: Ik heb zoveel dienaren en profeten gestuurd. Maar het volk heeft nooit willen luisteren. Ze gingen niet de weg, die God hen wees, maar gingen eigenwijs hun eigen weg. Het is als ondanks vlaggen, waarschuwingsborden, de aanwezigheid van strandwachten toch gaan zwemmen. Mensen die denken het zelf te kunnen. Onafhankelijk te zijn en daarbij God uit het oog verliezen. Kijk naar Israël in de dagen van Mozes. Kijk naar Israël in de dagen van Elia. Kijk naar Israël in de dagen van Jezus. We denken zelf te kunnen zwemmen, tot we mee worden genomen door de stroming en in levensgevaar belanden. Ik kan het zelf wel, ik heb God niet nodig. Ik zal jullie water geven (Dat is Mozes). Ik ben als enige nog over, en nu willen ze mij ook nog doden? Waar heb ik dan voor geleefd? (dat is Elia) Ik zal je genezen, maar je kunt het niet. (dat zijn de leerlingen)

Geloven is jezelf afhankelijk weten van een sterke God. Geloven is vertrouwen op het werk van Jezus. Geloven is het juist niet zelf willen doen. Maar het uit handen geven. Het God laten doen. En met God kan je dan bergen verzetten. Geloven is God op zijn woord geloven en zijn aanwijzingen voor het leven opvolgen. Zijn wegen gaan. En vandaag zeg je dan Jezus volgen.

Als zij die zo dicht bij Jezus geleefd hebben er nog zo weinig van begrepen hebben. Hoe zou ik dan …

Herken je die twijfel? Als je geloof maar zo klein was als een mosterdzaadje, je zou in staat zijn om bergen te verzetten. Klein, maar tot grote dingen in staat. Op het oog stelt het niet veel voor, maar je kunt geweldige problemen oplossen. Dat is wat Jezus zegt. Als je niet op je eigen kracht vertrouwt, maar je van God afhankelijk weet, dan gebeuren er geweldige dingen.

Dus pas als ik een berg kan verplaatsen, is mijn geloof goed genoeg? Dat zou je kunnen denken. Maar weer gaat het dan om wat jij kunt. Terwijl geloven juist is: loslaten en uit handen geven. Dat staat in het vers, dat in de NBV er niet staat: het komt aan op bidden en vasten. Loslaten en ergens van afzien. Bidden en vasten beiden is: je richten op God. De stilte zoeken. God zoeken.

Jezus volgen is geloven, dat in zijn persoon de hemel de aarde raakt. Is erop vertrouwen, dat door wat Hij gedaan heeft alles goed komt. Het is niet zelf tegen de stroom in zwemmen, maar door Hem geholpen worden. Dan komt het goed.

Datum:

Belangrijke coronaregels rondom de kerkdiensten

  • Tussen kerkgangers dient anderhalve meter afstand gewaarborgd te worden.
  • Huisgenoten mogen bij elkaar zitten.
  • Volg de aangewezen looproutes.
  • Gemeentezang is vooralsnog niet toegestaan.
  • Volg de aanwijzingen op van gastheren/-vrouwen.
  • Geen ontmoeting en consumptie na afloop.
  • Het bezoek aan het toilet in de kerk tot een minimum beperken.

Voor uitgebreide informatie zie de Informail van woensdag 26 augustus en de informatie op de website.

Datum:

On-line liturgie

We hebben nu een paar maanden ervaring met on-line diensten. Thuis kijken is heel anders dan zelf een dienst bijwonen. Je bent sneller afgeleid en de zogenaamde spanningsboog is kleiner. Je hoeft niet direct te kijken, maar je kunt ook later kijken en dan vooruit spoelen.

We gaan nu vieringen met publiek combineren met on-line diensten. We weten van tevoren dat niet iedereen aanwezig kan zijn bij de diensten. Er is maar een beperkt aantal mensen, die de diensten kunnen bezoeken. De anderen zijn aangewezen op de on-line dienst. Je bent niet vrij in je keuze of je aanwezig kunt zijn. Per dienst wordt / worden een aantal kringen uitgenodigd.

De combinatie van publieke diensten met on-line diensten heeft gevolgen voor de liturgie. Als voorganger wil je de kern snel duidelijk maken. Wil je de aandacht vasthouden, dan zal het kort moeten. Het is in de kerk niet mogelijk om te zingen. Dat heeft gevolgen voor de lied-keuze.

Herkenbaarheid is belangrijk. Je wilt je betrokken voelen. Die betrokkenheid is er vooral met de eigen gemeente. Wat de eigen gemeente doen kan, laat dat de eigen gemeente doen.

De liturgie van een dienst ziet er nu als volgt uit:

  • Voor de dienst een gespeelde psalm op het orgel.
  • Belijdenis van afhankelijkheid en groet
  • (Gebed)
  • Lezing van het Woord
  • Lied
  • Verkondiging
  • Lied
  • Gebed met voorbeden
  • Lied
  • Zegen

Bij de on-line diensten werd het orgelspel vooraf opgenomen. Nu is het weer mogelijk om live te spelen. Er zijn meerdere liederen opgenomen door gemeenteleden. Sommige liederen zijn tijdens de diensten al meerdere keren gebruikt. Coupletten van psalmen zijn op het internet nauwelijks te vinden. En als ze te vinden zijn, dan is het oude berijming en gezongen op een manier, die wij niet gewend zijn. Daarom zijn er meer opwekkingsliederen gebruikt, of liederen van Psalm-Project en Psalmen voor Nu. Die liederen zijn al gauw meer dan 5 minuten.

Er zijn elementen uit de liturgie, die weggelaten worden of soms gebruikt. Het gaat dan bijvoorbeeld om de voorlezing van de wet en de geloofsbelijdenis. Niet gebruiken betekent niet, dat ze niet belangrijk zijn of niet belangrijk worden gevonden. God dienen met alles wat in je is en je naaste liefhebben als jezelf, daar gaat het om in het leven. Dat zal het doel van de verkondiging zijn.

Al langer waren er opmerkingen over actief meedoen tijdens een dienst. Een kerkganger kon dat heel beperkt vinden. Daarbij was lange tijd alleen de voorganger aan het woord. Het werd wel getypeerd als een one-men show. Om daar iets in te veranderen werden gemeenteleden ingeschakeld. Zij deden de wetslezing en de schriftlezing. Op dit moment kan dat weer niet. Dan ben je weer terug bij de eerste opmerking. En nu nog meer, omdat het zingen niet mogelijk is. Een dienst is op dit moment vooral luisteren en kijken. De spanningsboog zal kort zijn.

De nadruk in de diensten zal vooral liggen op verkondiging en voorbede. Dat zijn keuzes. Je kunt ook anders kiezen. En daarbij willen we vooral gemeenteleden inschakelen. Er zullen dus liederen worden opgenomen en dan afgespeeld. We denken dat de gemeente hiermee het meest gediend is op dit moment.

HJJP

Datum:

zo 30 augustus – collecte voor Stichting Inlia

Zondag 30 augustus a.s. is de collecte bestemd voor Stichting Inlia.

Omdat wij de komende zondagen niet in de erediensten onze gaven kunnen geven heeft de diaconie  twee mogelijkheden voor u ingericht waarop u vanuit huis uw gift kunt doen.

De GivT app
Geven vanuit huis kan net zo eenvoudig als in de eredienst met de GivT app. Kies onze kerk uit de lijst met goede doelen, of scan de onderstaande QR code om uw gift te doen.

Via overschrijving
Als u géén gebruik maakt van de GivT app kunt u de gift direct over maken naar het rekeningnummer van de diaconie.

Het rekeningnummer is: Diaconie – NL 53 RABO 0375 8507 24

Datum:

Bericht van Inlia: INLIA’s nieuwe verpleegkundige Astrid Swadberg

Van de Mercy Ships via Braziliaanse sloppenwijken naar de Groningse opvangboot

Ze had het al in haar hoofd toen ze 10 was: later als ze groot was, zou ze mensen in arme landen gaan helpen. Astrid Swadberg, verpleegkundige bij INLIA, heeft het ideaal uit haar jeugd ruimschoots waargemaakt. Ze werkte op de Mercy Ships voor de kusten van Togo, Senegal, Madagaskar en Zuid-Afrika en in de sloppenwijken van Brazilië.

En nu werkt ze weer ‘aan boord’; INLIA heeft in Groningen immers ook twee schepen voor de opvang van dakloze asielzoekers. “Het is zo leuk om hier op een schip rond te lopen”, zegt Astrid in de lounge van de Amanpuri. Ze is dit voorjaar aangetrokken om het medische team te versterken gedurende de corona-periode. En dat terwijl ze eigenlijk een poosje was gestopt.

Haar loopbaan begint in het Martini Ziekenhuis in Groningen, op de orthopedie. Via haar zusje komt ze in aanraking met Mercy Ships, een christelijke organisatie met ziekenhuisschepen voor de kust van Afrika. Ze hebben een verpleegkundige nodig die Frans spreekt. Astrid bedenkt zich niet en monstert in ’93 aan.

En in ’95 weer, dit keer als hoofdverpleegkundige. “We hadden een kaakchirurg en een oogchirurg. Dus we deden oogoperaties, hazenlipcorrecties, verwijderen van gezichtstumoren.” Het is dankbaar werk. Het verandert het leven van de patiënten. Dit keer duurt de trip 1,5 jaar.

Eenmaal terug denkt ze ‘een jaartje in Nederland werken en dan weer weg’. Maar de tijd vliegt en voor ze het weet zit ze alweer 6 jaar op de longafdeling van het Martini. Dan neemt ze toch contact op met de moederorganisatie van Mercy Ships en vraagt naar werk op een landbasis.

“Dat trok me. Het bezwaar van een schip is toch dat het steeds weer verder vaart. Het leek me fijn om ergens langer te blijven.” De organisatie werkt ook in de sloppenwijken van Zuid-Amerika. Handig, want Astrid spreekt goed Spaans. Wordt ze prompt in Brazilië geplaatst, waar ze Portugees spreken. ”Ach, nu is mijn Portugees beter dan mijn Spaans”, lacht Astrid.

Vier jaar werkt ze in de sloppenwijken van miljoenenstad Belo Horizonte. Met straatjongeren, doven, AIDS patiënten. De verpleegpost bij het community center waarin Astrid haar werk doet is het voormalige hondenhok. Waar eerder de herdershonden huisden die het center beschermen, verbindt ze wonden, verzorgt ze huidaandoeningen, meet ze bloeddruk, doet ze triage.

“Dat is eigenlijk wat ik hier ook doe: consulten, directe zorg én kijken of we het probleem zelf kunnen tackelen of dat de patiënt naar een arts moet.” Huisbezoeken waren daar wel anders dan hier; koffie uit een jampotje, op een sinaasappelkistje. Ze glimlacht bij de herinnering en blikt uit het raam. “Hé, die jongen had een zere knie. Hij fietst weer, dat is mooi.”

In Belo Horizonte ontmoet ze de Amerikaan Dave, eveneens vrijwilliger. Ze trouwen en wonen 5 jaar in Amerika. Steeds met het idee dat ze nog eens zullen verkassen naar een ander land. Dat andere land wordt tot haar eigen verrassing Nederland. Haar man en zij hebben beiden het gevoel dat God hen hierheen leidt.

Dat gevoel komt het eerst bij Dave op. Maar hij weet dat Astrid daar eigenlijk geen zin in heeft. “Praat U maar met haar”, zegt hij tegen God. En Astrid denkt binnen twee weken na over hoe het moet met haar ouder wordende vader hier. Toch komen ze nog niet onmiddellijk naar Nederland. Maar als Astrids vader ziek wordt, gaan ze alsnog rap. Astrid kan er in zijn laatste weken voor haar vader zijn.

Ze werkt in de thuiszorg en gaat in 2017 als vrijwilliger aan de slag in de TussenVoorziening, een INLIA-project in Eelde. “Ik ben nou eenmaal dol op andere culturen”, grinnikt ze. Het werk in de thuiszorg wordt haar ondertussen te zwaar, ze stopt. En dan – uit het niets – wordt het leven in augustus 2018 ineens totaal anders. Dave krijgt kanker. Hij overlijdt in januari 2019.

Ze neemt een slokje water en slikt de emotie weg. Een gast begroet haar. Iemand die ze nog kent van de TuVo. Ze raakte er, toen nog als vrijwilliger, bevriend met gasten. “Ik had alle tijd voor de mensen daar, ik had immers geen werk en geen man meer. Dus ik kon blijven hangen, gezellig koffie drinken.”

Mensen waarderen het. Het betekent voor hen veel dat ze komt ‘just to be with us’. Ze raakt eveneens bevriend met gasten uit de opvang in Groningen die ook op de TuVo helpen. “Mensen die helpen met tolken, bijvoorbeeld. Vind ik trouwens heel mooi dat INLIA zorgt dat gasten uit de opvang op die manier wat kunnen doen.”

Maar degene die eerst collega-vrijwilliger was, is nu potentieel patiënt. “Die zie ik dus niet als verpleegkundige. Die gaan naar een van de collega’s uit het medische team.” En voorlopig komt ze ook niet als verpleegkundige op de TuVo, totdat alle gasten met wie ze daar omging zijn doorgestroomd naar eigen woningen. “Alles wordt hier heel zuiver en professioneel gehouden”, zegt ze, “Heel goed.”

Nee, ze zit hier prima op haar plek. “Je suis très content”, gooit ze er nog maar een Franse zin tegenaan. Ze stapt voorlopig niet van de boot.

 

Datum:

Synode vergadert over man/vrouw en ambt

Het werk van de synode heeft noodgedwongen een lange tijd bijna stilgelegen. Maar D.V. op 4 en 5 september aanstaande zullen de afgevaardigden naar de synode voor het eerst weer bij elkaar komen. Op de agenda staat dan de bespreking van de vragen en bezwaren vanuit de kerken naar aanleiding van de besluiten van de synode van Meppel (2017) om de kerken ruimte te geven voor de aanstelling van vrouwelijke ambtsdragers.

Een commissie heeft van de synode de opdracht gekregen om deze bespreking voor te bereiden. In twee rapporten vat deze commissie haar bevindingen samen. Allereerst in een inhoudelijk rapport, waarin onder andere een grondige onderbouwing wordt gegeven van de besluiten van de synode van Meppel, en vervolgens in het zgn. aanbiedingsrapport, waarin de commissie haar werkwijze verantwoordt, vragen en bezwaren categoriseert en de beantwoording ervan voorbereidt. Het aanbiedingsrapport bevat ook de concept-besluitteksten.

U kunt beide rapporten downloaden op de speciale synodewebsite www.lv-gs2020.nl. Onder Gkv/rapporten/beleidsrapporten vindt u ze onder nr. 22. Of u kunt ze hier downloaden:

Elkaar van harte dienen – inhoudelijke onderbouwing
Aanbiedingsrapport – verantwoording en concept-besluitteksten


U kunt de bespreking van 4 en 5 september volgen via een livestream op dezelfde website. Daar vindt u ook meer informatie over de geplande andere vergaderdagen in het najaar.

Wilt u bidden om wijsheid voor de synodeleden om in dezen de weg van de HEER van de kerk te gaan?

Datum:

Uitnodiging ladiesrun en herfstwandeling      

Women only: doe jij mee?

Wil jij vrouwen helpen en meestrijden tegen onrecht? Doe dan in de maand oktober mee met een sponsorevenement van Vrouwen lopen voor vrouwen! Juist in deze gekke tijden hebben vrouwen in nood onze hulp extra nodig. Door te gaan hardlopen of wandelen, draag je met jouw sportieve prestatie bij aan een goed doel. Het geld dat je ophaalt, gaat rechtstreeks naar opvangplaatsen voor slachtoffers van mensenhandel en vrouwen met een verslaving.

Hardlopen of wandelen

Doe je mee? Je kunt kiezen voor het hardloopevenement op 3 oktober 2020 in Groningen of voor onze wandeltocht op 31 oktober 2020 in Appelscha. De ladiesrun is in het mooie natuurgebied van Kardinge, net buiten de stad Groningen. Je kunt kiezen uit een afstand van 5 of 10 kilometer. Het wandelevenement gaat door het bosrijke gebied rondom Appelscha. Hierbij kun je kiezen uit een afstand van 10 of 20 kilometer.

Corona–maatregelen

Beide evenementen zijn coronaproof, wij hanteren de regels van de overheid. Zo zal er bijvoorbeeld overal anderhalve meter afstand worden bewaard en is er op meerdere plaatsen desinfectie materiaal aanwezig. Na de tocht staat er een heerlijke, gezonde smoothie voor je klaar om van te genieten. Dit jaar zullen de prijsuitreiking en bekendmaking van de opbrengst digitaal plaatsvinden.

Het is de bedoeling dat elke deelnemer minimaal vijftig euro bij elkaar rent of loopt, maar we gaan natuurlijk voor meer! Want: hoe meer we ophalen, hoe meer kwetsbare vrouwen we kunnen helpen. De opbrengst is o.a. bestemd voor het werk van Terwille (www.terwille.nl) onder vrouwen die uit de prostitutie willen stappen.

Opgeven en meer informatie: www.vrouwenlopenvoorvrouwen.nl

We zien uit naar je komst!

 

 

Datum:

Onderweg: De stille revolutie in de kerk. In gesprek over de waarheid

OnderWeg jaargang 6 nummer 15

Nummer 15 van OnderWeg heeft als thema ‘De stille revolutie in de kerk. In gesprek over de waarheid’.

Een aantal vragen komen in dit nummer aan de orde, zoals: Wat is er nog waar vandaag de dag? Het lijkt er steeds meer op dat iedereen zijn of haar eigen waarheid heeft. Is er in de kerk nog wel iets dat we met elkaar belijden? Mogen we elkaar aanspreken op waarheden in het geloof of is dat niet meer aan de orde?

Het themagedeelte opent met een beschouwing van Pieter Vos. Er is een grote diversiteit aan levensopvattingen en geloofspraktijk. Dat roept vragen op. Is er iets voor het oude principiële denken in de plaats gekomen? Kunnen we elkaar nog ergens op aanspreken? Is er nog iets dat als waar of goed geldt? Is er nog een verhaal waar je samen deel van uitmaakt?

Hierop volgt een interview met Remmelt Meijer. Hij zoekt naar antwoorden op de vraag: wat is waarheid in het gesprek met mensen aan de rand van de gemeente, kerkverlaters en grensgangers?

In de reportage een ontmoeting met Jannet de Jong-Wilts. Ze is adviseur van het Praktijkcentrum te Zwolle. ’Wij van het Praktijkcentrum doen niet aan waarheidsvinding of systematische theologie, daar zijn anderen voor. We komen meestal in beeld als er een knoop is doorgehakt en de gemeente daarmee verder moet.’

Ter afsluiting van het themagedeelte gaat Bram Beute in zijn essay in op de vraag: hoe ga je om met complottheorieën die bijvoorbeeld rond het coronavirus leven?

OnderWeg sluit af met een opinie-artikel van Peter Strating: ‘Het debat over racisme is er al jaren, maar was nog niet zo hevig als in onze tijd. Ik merk dat nu ook binnen de kerk over racisme en het slavernijverleden wordt gesproken. We kunnen niet meer om het gesprek heen.’

Ga naar onderwegonline.nl/gratis voor een gratis en vrijblijvend proefabonnement.