Maand: januari 2022

Tientallen kwetsbare gasten vallen onder hun zorg; bejaarden, ernstig zieken, mensen met zware lichamelijke en/of psychische trauma’s. En die komen dan meestal ook nog zonder medisch dossier aan. Onlangs nog op een vrijdagavond: een meneer in een rolstoel die dringend medicatie nodig had – maar welke? Ga er maar aan staan, zonder tolk. “Het is hier nooit saai”, zegt medisch assistente Ilva Hettinga, met gevoel voor understatement.

Ilva vormt met haar twee collega’s Alfa en Astrid het medische team van INLIA. Toen ze in 2019 hiervoor werd benaderd, zat ze ziek thuis. Daarvoor had ze een tijd in het ziekenhuis gewerkt. “Dan weet je drie maanden van tevoren al wat je doet. Vreselijk.” Dus toen Alfa belde of ze interesse had in een baan bij INLIA, hoefde ze niet lang na te denken. Met Alfa had ze eerder in het aanmeldcentrum in Ter Apel gewerkt. Zodra ze beter was, ging ze aan de slag.

“Als je eenmaal met deze doelgroep hebt gewerkt, is het lastig om terug te schakelen.” Dan is het gewone werk wel heel gewoon, bedoelt ze maar. Desalniettemin, zo’n voorbeeld als zo’n man in een rolstoel zonder zelfs maar een briefje mee: dat is een ander uiterste, toch? “Maar voor zo iemand kun je dus echt het verschil maken.” Tussen heel veel en weinig pijn, in dit geval.

Verjaardagsfeestjes en onwetendheid

Zíj werkt met asielzoekers, haar man werkt bij de NAM – u weet wel: dat bedrijf dat in Groningen het aardgas uit de grond haalt. Niet het meest populaire bedrijf in deze contreien, zullen we maar zeggen. “Dat zijn hele gezellige gesprekken op verjaardagsfeestjes”, lacht Ilva, “Meestal vertel je maar niet te veel. Als je de kans krijgt om uit te leggen hoe het écht zit met onze gasten, komt er vaak meer begrip. Dan gaan de starre meningen toch wat schuiven.”

Want ze weet: die meningen komen vaak voort uit onwetendheid, onbekendheid. En onwetendheid over de dakloze asielzoekers is wijdverbreid. Ook in de medische wereld. Velen denken dat mensen zolang hun asielprocedure loopt, recht hebben op opvang in een azc. En dat wie geen recht heeft op opvang, hier niet zou mogen zijn en ‘terug moet naar zijn eigen land’.

Twee keer fout: je mag een eerste afwijzing van je asielverzoek aanvechten en het besluit in Nederland afwachten. En: al loopt de zaak dus nog, je wordt ondertussen wel op straat gezet. Ziek of niet. Je bent dan niet verzekerd voor medische kosten. Sterker: je kúnt je niet eens verzekeren. Er is enkel een regeling voor spoedbehandelingen. Ziedaar de problematiek waar Ilva mee te maken heeft.

“Gek dat het zo kan”

Gek eigenlijk, vindt ze, dat het zo kan in Nederland. Dat mensen die uit een azc gezet worden, zo aan hun lot overgelaten worden. Dat INLIA zelfs niet even een seintje krijgt welke medicijnen van levensbelang zijn voor mensen die notabene naar INLIA gebrácht worden. Overheidsdiensten beroepen zich dan op de privacyregels; ‘we mogen geen medische dossiers delen’. Ze zouden eens kunnen beginnen aan mensen zelf te vragen of het mag. “Maar we zijn in dit land heel goed in regeltjes opdreunen.”

Dat er enkel een regeling is voor spoedbehandelingen, betekent dat Ilva niemand met een losse kies kan doorverwijzen naar een tandarts. Totdat de kies een ontsteking veroorzaakt. “Met veel dingen moet je wachten tot ze spoed worden. Dat is heel krom. Slecht voor de mensen, en ook duur natuurlijk.” Het paard achter de wagen in plaats van ervoor.

Lichtpuntjes

Als tegenwicht noemt ze even wat lichtpuntjes: “We werken met een fijne huisarts, die de tijd neemt voor gasten. Veel werk, voor weinig vergoeding, hoor!” Nog een voorbeeld: gasten hebben geen recht op fysiotherapie, terwijl dat ergere problemen kan voorkomen. INLIA werkt samen met fysiotherapeuten die de gasten gratis behandelen. “Echt top.”

Als medisch assistent is het haar taak om gasten door te leiden naar de zorg die ze nodig hebben. Die is dus vaak niet beschikbaar voor deze mensen. En ja: dat frustreert weleens. Als je ziet dat mensen onnodig lijden. Als je weet dat ze heftige dingen hebben meegemaakt, vrijwel allemaal. Vrouwen die zijn misbruikt, vaak ook in Nederland nog.

Maar op die momenten beseft Ilva: “Wat we hier doen, doet ertoe. We doen iets goeds, ook al staan we daar vaak niet bij stil. Dat maakt al die muren waar je op stuit, draaglijk. We zíén mensen, we horen ze. We geven hen een dak boven hun hoofd, behandelen hen met respect. Gewoon als mens. Alleen dat al heeft zoveel impact.”

Klik hier om alle artikelen van Inlia te kunnen lezen.

We zijn dankbaar dat we, ondanks Corona ons werk kunnen blijven continueren. Dit nieuwe jaar zijn we weer met frisse energie gestart en mogen we samen onderweg naar een nieuw perspectief voor mensen die te maken hebben met verslaving en/of prostitutie.

We hebben het afgelopen jaar mooie stappen mogen zetten. Ook in 2022 staan we klaar voor nieuwe ontwikkelingen. Daar informeren we je graag over in deze nieuwsbrief.

Eén van onze doelen voor dit en de komende jaren is om expert in herstel te worden en onderdeel daarvan is de inzet van ervaringsdeskundigen. Op dit moment zet Terwille in haar zorgtrajecten op een aantal locaties ervaringsdeskundigen in. De expertise om ervaring in te zetten in het hersteltraject van cliënten is zeer van toegevoegde waarde. Het past ook bij onze kernwaarde van gelijkwaardigheid.

Carla is één van onze ervaringsdeskundigen in opleiding. Ze zit in haar laatste jaar en is nu 2 jaar clean na een periode van ruim 30 jaar verslaving. Ze is werkzaam geweest in de prostitutie en heeft bij Terwille het Perspectief+  traject doorlopen. “Mijn ervaring met armoede, geweld, sociale uitsluiting, uit huis geplaatste kinderen en psychische klachten maakt dat veel cliënten zich in mijn verhaal kunnen herkennen,” ligt Carla toe: “Als je in de knel raakt in het leven, ligt daar vaak iets aan ten grondslag dat veel verder gaat dan soms zelfs de cliënt zelf door heeft. Die ervaring heb ik en neem ik mee in mijn werk.”

We zijn zo’n 4 jaar geleden met de actie “Herstel is geen risico” gestart om het eigen risico te betalen voor mensen die een verslavingsbehandeling nodig hebben, maar om financiële redenen afhaken. Met dit initiatief willen we verslavingszorg bieden zonder uitsluiting, omdat we ervan overtuigd zijn dat zorg toegankelijk moet zijn voor iedereen. Deze stap blijft uiteraard ook in 2022 van kracht!

Meer informatie.

Vrijwilligers en professionals blijven samen stappen zetten.

Ieder mens is waardevol. Daarom verdienen onze cliënten, naast goede zorg, ook tijd en oprechte aandacht. Dit kunnen we bieden dankzij de samenwerking van professionals en vrijwilligers. Onze vrijwilligers zijn goud waard! We zoeken mensen met allerlei talenten die het leuk vinden om ons te helpen. Van maatjes tot chauffeurs. Van mensen die goed kunnen luisteren tot creatievelingen. Terwille is een inspirerende plek om je talenten te ontwikkelen en nieuwe contacten te leggen. Interesse? Lees meer

“Ieder mens is de moeite waard en ik voel mij verbonden met mijn medemens, vanuit geloof, hoop en liefde,” vanuit deze verbondenheid zetten Marjan en Eric Helmantel zich al geruime tijd in voor Terwille. Door middel van sportieve acties halen ze geld op, zodat wij unieke zorg op maat kunnen bieden aan vrouwen die vastzitten aan verslaving en/of prostitutie.

Vrijdag 11 februari organiseren ze een avond Run & Walk in Groningen. Meer informatie en opgeven kan via e-mail (marjanoostinga@gmail.com), Facebook of onze Kentaa-pagina. 

Voor onze zorg aan cliënten maken we jaarlijks afspraken met zorgverzekeraars, gemeenten en/of (landelijke) overheid. Helaas geldt dit niet voor alles wat we vanuit onze missie en visie doen en nodig is. Een deel van ons werk is afhankelijk van giften: ons preventiewerk onder jongeren en het maatwerk dat we bieden voor vrouwen op onze veilige verblijfslocaties.

Bedankt voor uw onmisbare bijdrage.

Wij geloven in vrijheid en zullen deskundige routes naar herstel blijven aanbieden vanuit verbondenheid met mensen en moedigen mensen aan blijvend gezond te leven. Gelijkwaardig, zonder vooroordeel, vanuit liefde en respect.

Het goede nieuws delen, te midden van alle verwarring, crises en onrust in de wereld. Nieuws dat niet binnen moet blijven, maar naar buiten moet. Oftewel: missie binnenstebuiten! Wat dat te maken heeft met cateren bij feestjes, een lichtkunstfestival in Eindhoven en de drie wijzen? Dat – en nog veel meer – is te lezen in de nieuwste Naast!  

“Jezus is het antwoord, maar wat was je vraag ook alweer?” Rake woorden van Clara Sies. Samen met haar man Sjaak richtte zij de Voedselbank en Stichting Gaarkeuken Rotterdam op. U leest een interview met Clara en Sjaak in deze Naast. Wat zij vertellen en doen, past prachtig bij het thema van deze uitgave. Missie binnenstebuiten: hoe kunnen wij als christenen, als kerken, meer naar buiten gericht zijn? Waar zien we missionaire kansen?

Wat is het dan verrijkend en inspirerend om je te spiegelen aan de wijze waarop onze buitenlandse broers en zussen die missionaire kansen pakken! Deze editie van Naast staat vol kleine lichtpuntjes van over de hele wereld. Lees over een kleine Spaanse gemeente met een succesvolle voedselpakkettenactie, een bijzondere openbare doopdienst in een land waar het niet veilig is voor christenen en kerken in Myanmar die zuurstoftanks kopen voor gemeenteleden met Covid…

Wat is er veel om te vertellen vanuit de wereldwijde kerk! Mis ‘m niet!

Vanwege coronamaatregelen wordt Naast dit keer niet verspreid via (de postvakjes in) de kerken. Wanneer uw gegevens bekend zijn bij Verre Naasten heeft u Naast afgelopen week via de post ontvangen. Niet ontvangen, maar wel interesse? Vraag gerust een gratis exemplaar aan door een e-mail te sturen naar naast@verrenaasten.nl of te bellen met Verre Naasten (038 437 0410). Of lees ‘m online via www.verrenaasten.nl/naast.

Klik hier of klik op de afbeelding om de Naast digitaal te lezen.