Maand: juli 2022

Zijn vader werkt voor de Amerikanen en wordt vermoord door de Taliban. Jumaa-Khan weet: wegwezen nu. Hij arriveert in 2015 in Nederland, maar Afghanen maken hier dan weinig kans op asiel. En als hij zich later bekeert wordt hij niet geloofd en dreigt Jumaa-Khan te worden teruggestuurd naar een land waar hem als christen executie kan wachten.

Jumaa-Khan is getrouwd en heeft twee jonge zoontjes als de Taliban aan de deur komen. Hij wacht niet tot ze nogmaals komen. Het gezin vertrekt naar Pakistan, maar ook daar wordt hun bevolkingsgroep (Hazara) vervolgd. Voor een veilige, goede toekomst voor het gezin trekt Jumaa-Khan alleen door. Hij zal vrouw en kinderen zo snel mogelijk laten overkomen.

In 2015 komt Jumaa-Khan aan in Nederland. De 1^ste afwijzing van zijn asielverzoek komt begin 2017. Nederland is in die jaren het strengst in Europa; van 2016 tot 2020 wordt ruim tweederde van de Afghaanse asielzoekers afgewezen.

Kerkbankje

Daar zit Jumaa-Khan dan, op de opvangboot van INLIA in Groningen. Hij maakt er kennis met een vrijwilliger en via hem met de kerk. In de kerkbankjes ervaart Jumaa-Khan rust. Een welkom gevoel voor iemand met psychische problemen, in behandeling bij de GGZ.

Na een opvolgende asielaanvraag komt hij in mei 2019 hoopvol naar de IND in Ter Apel. Hij is echter opnieuw afgewezen. Hij mag nog even terug naar het azc in St. Annaparochie, later zal hij het land uit moeten. Een busje brengt hem naar Emmen, van daaraf moet hij zelf verder reizen. Maar het openbaar vervoer staakt.

God

Het is koud. Hij loopt, loopt, zit dan op een bankje te huilen. Ineens spreekt zijn hart: “Wees niet boos. Voel de liefde van Jezus Christus.” Hij wordt rustig, zoals in de kerk. Hij vindt God, of God hem. Hij vraagt een voorbijganger om hulp. De man neemt hem mee, geeft hem thuis een plek om uit te rusten. Jumaa-Khan is ergens welkom. “God heeft alles gezien”, zegt hij, “Dat besefte ik. Ik voelde God. En toen voelde ik mij beter.”

Op 6 oktober 2019 wordt Jumaa-Khan gedoopt. Eind oktober dient hij een nieuwe asielaanvraag in. Zoals zo vaak betwijfelt de IND de bekering. Verklaringen van de kerk en van deskundigen worden van tafel geveegd. De IND negeert het advies van de Commissie Plaisier, door de PKN opgericht om te helpen bij goede oordeelsvorming in deze. De beslissing is wéér negatief. Jumaa-Khan gaat in mei 2021 in hoger beroep. Een paar maanden later valt Kabul.

Eisen aan IND

Op grond van de nieuwe situatie buigt de IND zich opnieuw over de zaak. Maar intussen heeft de Raad van State geoordeeld dat de IND zijn werk in bekeringszaken beter moet doen. De dienst moet voortaan ook kijken naar iemands geloofsactiviteiten, zijn kennis van het geloof en verklaringen van derden. Wil de IND die terzijde schuiven, dan moet de dienst dat motiveren.

En zo krijgt Jumaa-Khan eindelijk een verblijfsvergunning en kan hij beginnen aan de procedure om zijn gezin over te laten komen.

Klik hier om alle artikelen van Inlia te kunnen lezen.

© Torsten Pursche | dreamstime

Al 1500 jaar wonen er Hazara in de Bamiyan vallei in centraal-Afghanistan. In nissen in deze rotswand stonden grote boeddha-beelden, die in 2001 door de Taliban zijn opgeblazen.

Klik op de afbeelding om de nieuwsbrief te openen.

ZWOLLE – Een beslissende ingreep van God: het kruis is leeg en het graf is
open! Maar wat betekent dit nu voor ons leven? Het vakantiebijbelstudiepakket
Op weg naar de grote zomer leert je kijken door Gods ogen en de betekenis
ontdekken. Het pakket biedt tijdens de zomervakantie een prekenserie van drie
preken door ds. Jaap Ophoff, 21 meditaties en een leesrooster geschreven door
ds. Jan Mudde, een dossier met allerlei verdiepende materialen en meer… te
vinden op steunpuntbijbelstudie.nl!
Wat neem je mee?
“Je bent christen aan de opstandingskant van het kruis of je bent geen christen”, zegt ds.
Jaap Ophoff. “En mocht je nu na het lezen van deze zin een error in je brein ervaren dan
raden we jou dit vakantiepakket aan!” LPB media, waar Beleefmee.nl en Opkijken.nl
onderdeel van zijn, werkt samen met Steunpunt Bijbelstudie aan de inhoud van een
blauw koffertje die de predikant bij zich heeft… “Want: wat neem jij mee op reis, en wat
neem je mee terug naar huis?”, vraagt LPB media-redacteur Nanda Langkamp. “Uit dit
koffertje haalt ds. Jaap Ophoff zijn voorwerpen om het leven aan de ‘goede kant’ van het

kruis te onderstrepen, en wat dit voor jou maar ook voor je plek in deze wereld betekent.
Een leven vanuit verlossing en bevrijding zoals God heeft beloofd. Het vakantiepakket
helpt jou om deze Boodschap te laten landen in je hart!”
Leer kijken als Hij
De mediatieserie van ds. Jan Mudde, uit Kracht voor elke dag (2020) sluit aan op deze
drie preken. Het bestaat uit drie maal zeven meditaties, meestal gecombineerd met een

lied, over eenheid en verbondenheid. “Wij leven in een tijd en cultuur waarin we niet
danken maar ons afvragen: heb ik wel een kerk nodig? En: is er misschien een kerk in de
buurt waar het gras groener is?”, zegt ds. Jaap Ophoff. “God stelt zulke vragen niet. Hij
zoomt in op jouw kerk: ‘Wow, wat mooi, wat hou Ik van mijn gemeente! Leer kijken
zoals Hij en breng de zomer op aarde in jouw gemeente.”
Geloof en kerk dichtbij, ook in de zomer!
Het hele pakket is vanaf 7 juli a.s. via steunpuntbijbelstudie.nl/grotezomer te vinden. Zo
werken de organisaties samen om ook deze zomer ‘geloof en kerk’ dichtbij te brengen, of
dit nu op het vakantieadres is of thuis.

Het INLIA Gasthuis Groningen is officieel geopend. Met vlaggen, speeches, een lied én een
onverwachte gebeurtenis.

“Dit is een plaats waar we geen bewoners kennen, geen cliënten kennen, maar gasten
kennen. Gasten die we – in het kader van de Landelijke Vreemdelingen Voorziening –
opvangen en begeleiden naar een nieuwe toekomst: terugkeer, doormigratie of legalisering
in Nederland.” INLIA-directeur John van Tilborg benadrukt in zijn speech de drie
mogelijkheden.
Landelijk is er namelijk discussie of de LVV zich niet enkel op terugkeer moet focussen. Van
Tilborg: “INLIA zal zich altijd blijven inzetten voor alle drie opties. Wij zetten ons in voor wat
werkt, niet voor onrealistische politieke wenselijkheden. Daar mag u op rekenen.”
De Groningse wethouder Glimina Chakor gaat er in haar speech op in: “Het gaat om
mensen. Dat heb ik ook tegen de staatsecretaris gezegd: het zijn geen pakketjes die je kunt
retourneren.”
Ze bedankt INLIA: “Hier komen mensen niet op straat te staan, daar staat INLIA voor. Daar
staat de gemeente Groningen ook voor. Hier in het Gasthuis telt de mens.” Eerder hebben
zowel INLIA-bestuursvoorzitter Jan Eggink als Van Tilborg juist de gemeente bedankt;
zonder Groningen was het Gasthuis er niet gekomen.
Pal voordat Chakor de vlag gaat hijsen, wordt het één van de asielzoekers te machtig. De
man schreeuwt het uit. Glimina Chakor loopt naar hem toe, luistert, belooft zijn verhaal later
verder te willen horen. Hij bedaart. Hulptroepen van INLIA begeleiden hem verder.
“Dit hoort er ook bij”, zegt Chakor, “De mensen hier zitten in vreselijke moeilijke situaties. De
bittere werkelijkheid hoeft niet verborgen te worden. Dit is waar het hier om draait.” Daarna
hijst ze samen met Jan Eggink de vlaggen, terwijl Cobien Nieuwpoort “Mag ik dan bij jou?”
zingt. Het laat niemand onberoerd, zeker niet na de schreeuw van wanhoop van zojuist.
John van Tilborg moet dan het slotwoord voeren. Pal ervoor geeft een van de gasten hem
onverwacht een bos bloemen. Gekocht van haar 35 euro leefgeld per week. Van Tilborg
moet wat wegslikken. Hij is niet de enige. Zo is het een bewogen opening. Maar dat past,
zoals Chakor al zei.