Lieve vrienden en vriendinnen,
Kerstmis, een feest dat we graag in geborgen samenzijn vieren met onze familie, vrienden, kennissen. Vol van warmte, gezelligheid. Maar er zijn mensen die met het Kerstfeest ver van hun familie, vrienden en kennissen zijn. Soms zijn ze nog onderweg, op de vlucht, soms al aangekomen. In Ter Apel bijvoorbeeld, in het aanmeldcentrum voor asielzoekers.
Ik stel me voor hoe het is als je dan in Ter Apel bent aangekomen en er geen plek voor je is. Als je aankomt en de mensen die daar werken tegen je moeten zeggen: we hebben geen plaats voor jou. Met tranen in hun ogen of een steen in hun maag. “Er is geen plek voor je.” Een van de rijkste landen ter wereld en na anderhalf tot twee jaar ellende in Ter Apel zijn we nog steeds niet in staat een minimale norm van fatsoenlijke opvang te bieden.
Terwijl er voldoende plekken zouden kúnnen zijn. Duizenden plekken zouden er te vergeven zijn, als de Spreidingswet al was ingevoerd of als het alternatief – Plan KAN – was aangenomen. Daarin zouden duizenden plekken gecreëerd worden, evenredig verdeeld over alle gemeenten. Zodat niet slechts tientallen welwillende gemeenten hun schouders eronder hoeven te zetten, maar alle gemeenten dat solidair samen doen.
We kunnen naar die gemeentebestuurders kijken, die de keuze maken mensen geen plek te geven. Maar laten we naar onszelf kijken; het hangt niet alleen van die bestuurders af. Hebben wij bij hen aan de bel getrokken? Hebben wij erop aangedrongen dat zij hun verantwoordelijkheid nemen? Hebben wíj onze verantwoordelijkheid genomen? Welke keuzes hebben wij gemaakt?
Jezus heeft een helder antwoord gegeven op de vraag wat van ons wordt verlangd, op de vraag hoe wij worden beoordeeld. Niet op onze capaciteiten of intelligentie; op onze keuzes. Zie Mattheüs 25. Hebben we hongerige mensen gevoed, dorstigen te drinken gegeven, gevangenen en zieken bezocht, mensen gekleed, vreemdelingen onderdak geboden? Welke keuzes maken wij? Zoals de Protestantse Diaconie in Gouda zei: als alle kerken morgen hun deuren openen, hoeft niemand buiten te slapen.
Kerst is het feest dat ons hoop aanreikt. Hoop is enorm krachtig. Hoop op een betere toekomst. Hoop dat we elkaar zien, ontvangen, verwelkomen. Dat we invulling mogen geven aan Mattheüs 25. Kerst en daarna Pasen bieden ons uitzicht: we mogen blijven geloven in het licht.
Op de dag dat ik u deze Kerstgroet schrijf, hebben we als kerkelijk netwerk met elkaar 89.821 overnachtingen gerealiseerd voor mensen wie geen plek was in Ter Apel. Mensen die anders buiten hadden moeten slapen. 89.821 keer niet buiten in de kou, maar een warm onderdak. Licht in de duisternis. Het geeft mij hoop.
Ik wens u allen een hoopgevend, lichtrijk Kerstfeest.
John W R van Tilborg
Directeur INLIA
Uitnodiging van de PCOB Afd. Zuidhorn e.o. voor leden en belangstellenden.
