Half april viert Grace Kbeibe het 10-jarig bestaan van haar winkel in Groningen. Een mooi resultaat voor een Liberiaanse vrouw die twintig jaar geleden berooid in Nederland arriveerde en prompt werd afgewezen voor asiel.
Ze ontvlucht Liberia in 2002, tijdens de burgeroorlog die dan woedt. De IND twijfelt echter aan haar herkomst en in 2006 wordt haar asielverzoek afgewezen. Maar: Grace heeft dan inmiddels twee dochtertjes, hier geboren. Ze hebben een Nederlands paspoort. Toch houdt de IND voet bij stuk: Grace moet weg.
De politie haalt haar uit het azc en voert haar geboeid af; haar dochtertjes (een van 1,5 jaar en een baby) blijven achter. Grace snapt niks van de behandeling die ze krijgt: “Ik ben toch geen crimineel?” Huilend zit ze op het politiebureau. Als even later de kinderen gebracht worden ziet een politieman een Nederlands paspoort uit de tas steken. Zo komt de politie erachter dat de kinderen de Nederlandse nationaliteit hebben en besluiten ze haar naar INLIA te brengen.
Droom
Vier jaar is ze bij INLIA. Ze krijgt er onderdak, eten en hulp. Haar advocaat strijdt voor het recht van Grace om met haar Nederlandse kinderen hier te wonen. En wint. In 2010 gaat Grace voor het eerst in haar leven naar school, om Nederlands te leren. Ze heeft al jaren een droom in haar hoofd: een eigen zaak. Die start ze in 2012.
In de winkel verkoopt ze Afrikaanse etenswaren en haarverzorgingsproducten. Een schot in de roos. Uit het hele Noorden stromen klanten toe. Expats, vluchtelingen en asielzoekers uit Afrika, studenten, Surinamers, Antillianen; noem maar op. Grace wil nu verder bouwen, nóg een winkel openen. “Ik wil trots zijn op mijn plaats in de samenleving.”
Zou mooi zijn als een van de kinderen later de zaak wil overnemen, maar ze mogen hun eigen pad kiezen. Doet zij immers ook. De volgende stap daarop is het Nederlanderschap. Het kan bijna niet anders of ook dát gaat Grace lukken.
Klik hier om alle artikelen van Inlia te kunnen lezen.
