Voor de dienst: psalm 116 door Date Jan
Votum en groet
Lezen Matt 14: 22-33
Opw 789: lopen op het water: https://www.youtube.com/watch?v=Xud-J6IQmLI
Preek
Opw 281 Als een hert dat verlangt naar water https://www.youtube.com/watch?v=0RuXQ-3KwnI
Gebed
Hoe groot zijt gij: https://www.youtube.com/watch?v=XQhn7TcMLok
Zegen
Meteen daarna gelastte hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant, hij zou ook komen nadat hij de mensen had weggestuurd. Toen hij hen weggestuurd had, ging hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en hij was daar helemaal alleen. De boot was intussen al vele stadiën van de vaste wal verwijderd en werd, als gevolg van de tegenwind, door de golven geteisterd.
Tegen het einde van de nacht kwam hij naar hen toe, lopend over het meer. Toen de leerlingen hem op het meer zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: ‘Een spook!’ en schreeuwden het uit van angst. Meteen sprak Jezus hen aan: ‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang!’ Petrus antwoordde: ‘Heer, als u het bent, zeg me dan dat ik over het water naar u toe moet komen.’ Hij zei: ‘Kom!’ Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe.
Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: ‘Heer, red me!’ Meteen strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei: ‘Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?’ Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen. In de boot bogen de anderen zich voor hem neer en zeiden: ‘U bent werkelijk Gods Zoon!’
Het is een heel bekend verhaal. Jezus die in de nacht over het water van het meer loopt. De leerlingen zitten in de boot. Petrus stapt uit de boot om ook over het onstuimige water te lopen. En dat lukt eerst. Maar dan zakt hij in het water en dreigt te verdrinken. Petrus wordt door Jezus gered. En samen klimmen ze aan boord. Zo is het gegaan. En het is voor ons opgeschreven. Wij hebben er iets aan. En de vraag is natuurlijk wat? Wat zou jouw antwoord zijn? Wat is volgens jou de kern van deze geschiedenis?
Ik weet natuurlijk niet wat je antwoord is. Wat het meest in het oog springt, is Petrus, die over water loopt. Misschien ligt daar voor jou ook wel de kern: heb ik de durf uit mijn veilige boot te stappen en over water te lopen. Lopen op het water van de oceaan. Al is dat water wijds en diep. Alles durven los te laten, omdat je God wilt vinden …. En misschien als je eerlijk naar jezelf luistert, zeg je: maar dat durf ik lang niet altijd. Als er een dergelijk groot geloof gevraagd wordt, dat ik durf lopen over water … Dat kan ik niet. En waarom zou ik dat wel kunnen, als Petrus het niet eens kon. Moet ik meer worden dan Petrus?
Ik zou zeggen: wees maar een Petrus, of een Johannes, of een Andreas. Samen zitten we in het zelfde schuitje. Zo is het. En God lijkt soms afwezig, maar Hij is dichtbij. Dat is volgens mij de kern. We delen hetzelfde schuitje, maar God is dichtbij
Terwijl de mensen nog verwonderd napraten over het grote wonder, dat ze net hebben meegemaakt, stuurt Jezus zijn leerlingen naar het schip. Voor hen is het tijd om te vertrekken. Jezus blijft met de overige mensen achter. Hij heeft ze net allemaal te eten gegeven. En dat met vijf broden en twee vissen. Als Jezus alleen is gaat Hij verder de berg op, om daar alleen in stilte te bidden.
Ondertussen is de nacht gevallen. En op het meer stormt het. De golven beuken op het schip. De leerlingen lijken geen voet dichter bij de oever te komen. Ze worstelen met de omstandigheden, zoals ze vaker hebben gedaan. Ze hebben het zwaar. En Jezus is er ook nog eens niet bij. Ze zijn op zichzelf aangewezen.
Dat is een beeld, dat we naar vandaag kunnen halen: het stormt. En wij zitten in hetzelfde schip. Hoe je met de crisis vandaag ook omgaat: we hebben er samen mee te maken. Het virus is in onze wereld. En zet onze levens op zijn kop. Vragen van achterstelling en racisme: ze worden aan ons gesteld. Hoe ga jij hiermee om? Herken je het, heb je er misschien mee te maken? Ben je er slachtoffer van? Beiroet is onze wereld. Ver weg. Maar toch, wat een ellende.
Het stormt. Het schip met de leerlingen is vergeleken met de kerk. Daar vecht de kerk tegen de elementen. De diensten zijn hier alleen nog digitaal. In sommige kerken komen gemeenteleden weer samen. Zonder te zingen. Wat heeft de afgelopen periode de gemeente, de kerk opgeleverd. Wat heeft het gekost? Vragen waar je over na kunt denken.
Het stormt. Je baan is in gevaar. Je bent ziek en moet een behandeling ondergaan. Geliefden hebben te maken met verlies en verdriet. En het raakt jezelf.
Het leven gaat niet alleen maar voor de wind. Je hebt te maken met tegenslag, met teleurstelling. Met pijn en woede. En je worstelt ermee, je moet er tegen vechten. Het is zoals de golven keer op keer tegen het schip beuken. Het alle kanten opgooien. En met al je kunde lijk je het maar beperkt in de hand te hebben. En je ziet ook nog geen hand voor de ogen. Het is nacht. Pikkedonker. En de Heer heeft je uitgezwaaid. Hij is er niet. Niet nu het zo zwaar is, het zo tegenzit.
Stormen in de wereld, in de kerk, in je eigen leven. Dat gevoel van de leerlingen in het schip in die donkere nacht vechtend tegen de wind, dat kan je gemakkelijk naar vandaag halen.
Terwijl de leerlingen vechten, bidt Jezus. Dat weten wij. Heerlijk de Zoon van God, die mensen geneest. Waar je de zieken bij kan brengen. Fantastisch de Zoon van God, die mensen te eten geeft met alleen maar vijf broden en twee vissen. Maar Jezus weet: Ik ben er niet altijd. Vandaag is Jezus in de hemel. Zit Hij naast de Vader. Maar Hij is niet op aarde. Hij zit niet in ons schuitje. Nee, maar Hij bidt en spreekt wel voor ons tegen de Vader. Zo is Hij bij je. Dichtbij. Ook als je Hem niet ziet. Als je niet merkt, dat Hij er is. Je vecht niet alleen tegen het water en de wind. Al lijkt het misschien wel zo.
En Petrus dan? Terwijl Petrus uit de boot stapt blijven de andere leerlingen zitten. Petrus wil zeker weten, dat het de Heer is en geen spook. Dan wil hij ook op het water lopen. En daarbij is hij, zoals vaker overmoedig. Als hij nadenkt over wat hij doet in de storm op het woeste water dan slaat de twijfel toe. En zakt hij door het water. Wie op het water denkt te moeten lopen, heeft de zekerheid in dezelfde boot uit te komen. Dat vond ik een mooie zin, die ik deze week las.
En daarbij: als het de kern was, dat Jezus van ons vraagt om in geloof uit onze boot te stappen en op het water te lopen, dan had hij al zijn leerlingen uitgenodigd voor een wandeling over het water. Maar ze komen gewoon per schip aan land. Nadat de storm is gaan liggen, als Jezus aan boord is. Dat dan weer wel. Waarom de aandacht voor die ene en niet de andere elf? Omdat wat de ene doet bijzonder is. Maar het gaat Jezus om de twaalf.
We zitten in hetzelfde schuitje. En al kan Jezus ver weg lijken. Hij is erbij!